کلیه روانشناسان چشم چرانی را یک نوع انحراف روانی قلمداد میکنند
(inspestionism)
(vojuerism)
این انحراف هرگاه درکسی بوجود بیاید قابل توقف نخواهد بود
وهر لحظه بر میزان آن افزوده خواهدشد.
یک فرد چشم چران هرگز با چند ساعت چشم چرانی کردن قانع نخواهد شد و این حالت کم کم در او یک حالت وحشیانه و حیوانی خاصی بوجود می آورد و رفته رفته او را به یک بیماری روانی دیگر به نام
(vojuerism) مبتلا میسازد،در این حال بیمار از تماشای بدن عریان و...لذت میبرد و این مرحله مقدمه ی ایجاد سادیسم است.

برگرفته از کتاب برای چشمهایت ،ص 34